Ah şu Alışkanlık

Sonbaharın geldiği günler de insanın içini bir kez daha hüzün kaplıyor.Yaşadığı ayrılıkların yarası bir kez daha kanıyor.Alıştık cümlesi bir kez daha deniliyor.Peki ya gerçekten alıştık mı..
Neden alışıyoruz ki bu acılara bu üzüntülere bunun yerine mutlu olacağımız olaylara alışalım..

Alışkanlık sadece sevgiliye duyulan bir şey değil.İnsan bir nesneye bir hayvana da alışabilir ve ondan her ayrılışta üzülür..Aşkın alışkanlığı olmaz, sırf sevgilinizden sevmediğiniz halde ama alışkanlığınız için devam etmeniz ne kadar etik ? Doğru mu veya yanlış mi diye sormuyorum..

İnsanlar sadece kendi çıkarları için sevmedikleri insanlara katlanıyorlar sırf alışkanlığı yüzüne ben ondan ayrılırsam ne olur asla onsuz yapamam diye düşünceler yüzünden ayrılamıyorlar.Ayrılınca onsuz da yapılıyor arkadaşlar yapmak zorunda kalıyorsunuz..

Evet aşkın akışkanlığı olmaz görmeden de sever insan,konuşmadan da yapabilir.Ama yine de sevmekten vazgeçmez.Aşk bana göre hayatta bir kere karşımıza çıkar bir kere aşık olunur evet belki aşık olduğunuz kişiyle ayrıldınız bu hayata küseceğiniz anlamına gelmiyor.Elbet çok iyi bir insan çıkar çok seversiniz çok güvenirsiniz ama  bana göre aşk bir kere yasanır aynı hisleri hissedemezsiniz.

Siz siz olun sevmediğiniz insanlara sırf akışkanlık yüzüne beraber olmayın,üzmeyin..Sevdiğiniz için onlarla olun..